Για την ευρωπαϊκή συνάντηση

[δημοσιεύτηκε στις 12 Μαΐου στο indy.gr, όπου υπάρχουν και φωτογραφίες από τη συνάντηση. Άλλες φωτογραφίες στο europazapatista.org]

Παρακολούθησα όσο μου επέτρεπε ο χρόνος μου μέρος από τις εκδηλώσεις της τριήμερης πανευρωπαϊκής συνάντησης αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας.

Την παρασκευή άκουσα την κουβέντα με τον παππού Δον Χουάν. Μίλησε με τον γλυκό του τρόπο για την ιστορία και την πορεία του ζαπατιστικού και ιθαγενικού κινήματος στην Τσιάπας αλλά και τις προσπάθειες της άλλης καμπάνιας να συνδεθεί με τους χωρίς φωνή όλο του Μεξικού. Για όσους παρακολουθούν το ζήτημα εδώ κα χρόνια ίσως να μην είπε κάτι καινούργιο αλλά σίγουρα για τα νεότερα παιδιά, μικρά και μεγάλα η ομιλία του ήταν εξαιρετικά κατατοπιστική, αλλά ακόμα πιο ενδιαφέρον είχε η ποιότητα του ζαπατίστικου λόγου που μπορεί να είναι ουσιαστικός και αιχμηρός χωρίς να είναι περιττό πολεμικός. Να εστιάζει στο απλό και το από κάτω, χωρίς να το μετατρέπει σε φανφάρα και φαίνεσθαι. Ήταν χαρακτηριστικός ο τρόπος που απάντησε σε μερικά (λίγα ευτυχώς) κλασικά ερωτήματα που του τέθηκαν από κάποιους με στόχο να βγάλουν «λαγό». Ερωτήματα που περιείχαν την κλασική παθογένεια των ελλαδικών κινημάτων, αριστεράς και αναρχίας, που ψάχνουν τις διασπάσεις τις κόντρες τα αδύνατα σημεία για να οπλίσουν την πολεμική τους και όχι για να βρουν λύσεις. Που τροφοδοτούνται από το άσχημο και όχι από το όμορφο.

Μετά μίλησε κάποιος από την πόλη του Μεξικού που περισσότερο έδωσε έμφαση στην σχέση του Ζαπατισμού με την μεξικανική κοινωνία καθώς και στην σημασία της άλλης καμπάνιας. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία, δεδομένου ότι ήταν πιο κοντά στα μετρά ημών, των κατοίκων των πόλεων. Εξαιρετικά ενδιαφέρον ήταν κα το πως ανέλυσε τις διαφορές ανάμεσα στις πολικές δυνάμεις της αριστεράς χωρίς και πάλι να μένει στις διαφορές αλλά αναζητώντας στρατηγικές συγκλήσεων.

Το αμφιθέατρο ήταν σχεδόν γεμάτο με πολύ κόσμο κυρίως νεότερο σε ηλικία και αυτό δίνει πραγματικά περιεχόμενο στο σύνθημα του πανό της εκδήλωσης «οι Ζαπατίστας δεν είναι μόνοι, δεν είναι μόνες». Βέβαια έλειπαν και πολλοί από την εκδήλωση που παλιότερες εποχές θα είχε πολύ περισσότερο κόσμο. Ας ελπίσουμε ότι για αυτόν τον κόσμο οι Zαπατίστας δεν είναι μόνο T-shirt.

Την επόμενη μέρα στην εκδήλωση του απογεύματος μίλησε μια κοπέλα που έκανε εκτενή, λεπτομερή αναφορά στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τσιάπας. Έδωσε πληροφορίες σημαντικές για όσους παρακολουθούν το θέμα για χρόνια και θέλουν να γνωρίζουν την πορεία και την κατάσταση σε επίπεδο κοινωνίας καθώς και κατά πόσο ριζώνουν οι επαναστατικές αλλαγές στην ιθαγενική κοινωνία. Η αλήθεια είναι ότι για πολλούς από εμάς που παρακολουθούμε τα Ζαπατίστικα πιο επιφανειακά όλες αυτές οι πληροφορίες ήταν κάπως κουραστικές. Αλλά τι να κάνουμε σίγουρα είχαν θέση σε μια τέτοια συνάντηση. Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν η ομιλία μεξικανού από το Χάρλεμ της Νέας Υόρκης που περιέγραψε το κίνημα κατοίκων και μεταναστών χωρίς χαρτιά της περιοχής του, για να μην εκδιωχθούν από τα σπίτια τους. Μάλιστα μίλησε και για το πόσο τους βοήθησε και τους επηρέασε η έκτη διακήρυξη της ζούγκλάς Λακαντόνα.

Τέλος το Σαββατο το βράδυ ήταν και η συναυλία με δύο πολύ καλά Γαλλικά συγκροτήματα και ένα ελληνικό. Σημειωτέον οι Γάλλοι είχαν έρθει με δικά τους έξοδα. Περάσαμε πολύ καλά και περισσότερο απ’ όλους και όλες, αν είδα καλά, διασκέδασαν τα παιδιά που διοργάνωσαν την συνάντηση με πάρα πολύ τρέξιμο και άγχος. Να μην ξεχάσω να πω και για τον μεταφραστή των δύο εκδηλώσεων που πήγα που ήταν θεός! Η καλή μετάφραση δεν είναι απλό πράγμα, πόσο μάλλον η καλύτερη!

Στις υπόλοιπες συναντήσεις του τριημέρου δεν πήγα αλλά έμαθα ότι γίναν πολλές και ενδιαφέρουσες και ας ελπίσουμε να δώσουν πολλά και καλά εργαλεία για την αλληλεγγύη στους Ζαπατίστας και να είμαστε δίπλα όλοι και όλες να στηρίξουμε.